Vetplanten vermeerderen

Omdat er zo veel geschreven wordt op internet over het vermeerderen van vetplanten, zag ik door de bomen het bos niet meer (pun intended). En als ware wetenschapper moet ik toch eerst zien en dan pas geloven. Dus hieronder mijn ervaringen uit eigen hand (en tuin).

Het probleem bij zo'n beetje alle vetplanten is dat ze te weinig licht krijgen in Nederland. Op enkele sedums na, komt het grootste deel van de vetplanten namelijk uit Zuid Afrika of Zuid Amerika. Als een vetplant te weinig licht krijgt, gaat hij te snel groeien en krijg je al gauw een paar blaadjes aan een steeltje in plaats van een mooie bodembedekkende vetplant. Gelukkig kun je vrij makkelijk opnieuw beginnen met een vetplant. Het eerste wat je daarvoor nodig hebt is een vetplant.

Zoals op de foto hierboven te zien, zijn de twee Echeveria's links erg hoog. De rechter is een jadeplant, die kan van zichzelf vrij hoog worden. Op internet lees ik dat je zowel de toppen als de bladeren kan gebruiken om een vetplant te vermeerderen. De truc bij de bladeren is dat je die zo lang mogelijk laat, oftewel, zo dicht mogelijk bij de stam afbreekt of afknipt. Vol goede moed ga ik aan de slag en haal zoveel mogelijk bladeren eraf en knip de toppen van de twee linkerplanten af. Wat overblijft is twee zielige stengels in een pot en een mooie collectie afgeknipte blaadjes. Van de jadeplant knip ik ook twee stukken, aangezien deze toch groot genoeg is. Daarna leg je de afgeknipte stukken weg en laat je ze twee dagen indrogen tot er een velletje over de 'wond' heen is gegroeid.

Als de stekjes gedroogd zijn, leg je ze in een bakje met een laagje aarde. Ik benevel ze elke dag met een beetje water. De aarde mag niet te nat zijn, want dan gaan je bladeren rotten. Nu begint het wachten. Want in tegenstelling tot de succesverhalen op internet kan het weken duren voor er ook maar iets gebeurt. Na twee weken komen er wel al wortels aan de toppen. De blaadjes daarentegen laten wat langer op zich wachten.

Pas na een week of zes, zijn er wat noemenswaardige ontwikkelingen te zien. Op de kale stammetjes ontstaan nieuwe plantjes en alle onderdelen van de jadeplant hebben ook nieuwe plantjes gemaakt. De blaadjes van de andere twee vetplanten daarentegen hebben veelal wortels gemaakt, maar geen nieuwe planten. De jadeplant en de toppen blijken zich het makkelijkst te ontwikkelen. Het zal per soort verschillen of de bladeren nieuwe planten gaan maken, maar ik heb er tot nu toe geen succes mee behaald.

En geloof het of niet, inmiddels is bovenstaand experiment een jaar geleden. En het hele jaar hebben er stekjes, plantjes, blaadjes en bakjes op iedere plek in huis gestaan om mijn experiment uit te blijven breiden. Bij een tuinwinkel heb ik nog wat zielige vetplanten meegenomen uit de koopjeshoek. Ook deze zijn geknipt, gedroogd en verzorgd. Omdat dit eigenlijk alleen maar toppen zijn, schieten de meesten vrij snel wortel. Mijn doel is om er een krans of iets dergelijks van te maken, maar zoals al mijn projecten, duurt het even voor het zover is. Maar zodra hij klaar is, laat ik het weten.

De grootste les van het afgelopen jaar was dat de natuur het meeste werk doet en dat je dat vooral maar moet laten gebeuren. Een aantal blaadjes die zelf afgevallen waren en op een onzichtbare plek lagen, hebben plantjes gemaakt, terwijl de bladeren die ik elke dag verzorgde niks hebben gedaan. Uiteindelijk heb ik de succesvolle stekjes bij elkaar gezet in een pot en nu, een jaar later, zijn ze prachtig. De meesten maken zelf ook weer nieuwe planten. Ik geef ze niet vaker dan eens per week een beetje water en verder laat ik ze op de zonnigste vensterbank hun gang gaan.

Maar ga vooral proberen. Als er iemand in je omgeving een vetplant heeft, vraag dan of je er een stukje van mee mag nemen. Zo kun je heel snel en goedkoop aan een gevarieerde collectie vetplanten komen. Ze zijn op hun mooist als ze bij elkaar staan namelijk. En mocht je geen vrienden met groene vingers hebben, dan heb ik nog wel wat stekjes voor je. Het enige wat je dan nog nodig hebt, is geduld.